We Love Patagonië!!!!

Hola Chicos,

Het was moeilijk ons weg te rukken uit het rustige Pichilemu, maar na ruim 2,5 week werd het tijd om verder te gaan naar het Chileense eiland Chiloe. De eigenaar Jorge a.k.a. “de Pet” bracht ons naar Santiago. Daar kregen we voor het eerst te maken met het hoogseizoen en merkte we dat er bijna geen tickets meer te verkrijgen waren voor onze reis. Met als resultaat dat we 4 verschillende busritten moesten maken plus een ferry en we uiteindelijk na een vermoeiende reis van 30 uur aankwamen in Chiloe.

De eerste dag regende het pijpenstelen en was het veel kouder dan verwacht. Hierdoor waren we gedwongen om goed uit te rusten van onze trip en het stadje te verkennen. Nadat we de eerste avond de veel te dure specialiteit van het eiland (een of andere speciale krab) hadden gegeten, waren we de tweede dag gedwongen om een goedkoop dagmenu te nemen. Doordat de serveerster onverstaanbaar was, werden we onaangenaam verrast door een kom vol natte slappe frieten met daar overheen gekookte stukjes koeienmaag en darmen. Je had het gezicht van Janne moeten zien ;-)
Na 1 of 2 happen hebben we vriendelijk bedankt voor deze stinkende, grijze brij. Voor de tweede dag was goed weer voorspeld en hadden we een auto gehuurd voor 2 dagen. Het eiland was werkelijk prachtig!!!! Nadat we eerst de pinguins hadden bezocht in het zuidelijke deel van het eiland gingen we op weg naar het “Sunken Forrest” bij het dorpje Chepu. De wegen waren onverhard en toen het overging in een rotsachtig bospad en we het niet helemaal eens konden worden over wanneer te stoppen, kwamen we op een steile helling naar beneden vast te zitten met onze Opel Corsa. Het eerste uur werd er nog wat zenuwachtig gelachen om de situatie, maar toen we echt vast bleken te zitten en de bunper er al bijna af hadden gereden werden we toch wat angstiger. Toen na twee uur uiteindelijk een vriendelijke Italiaan met een 4X4 aan kwam rijden en we bij een boerderij een touw hadden geleend, was het leed snel geleden. Veel later dan verwacht kwamen we aan in Quimchi, waar we bij een super lief stel de nacht door brachten. De volgende dag pikte we een liftende oude Fransoos op en gingen we naar een markt in Dalcahue, waar hij ons op oesters en krab trakteerde. Je had wederom het gezicht van Janne moeten zien bij het eten van de oester (achteraf geheel terecht, want ze is 8 dagen ziek geweest). Na twee dagen rondtouren over dit geweldige eiland met de vriendelijkste mensen, gingen we ’s avonds met de nachtboot richting Chaiten.

Chaiten is 4 jaar geleden getroffen door een vulkaan uitbarsting en alles was nog in opbouw. Hierdoor bleken er geen bussen te rijden naar Futaleufu. Gelukkig konden we met een Chileens gezin meerijden. Aangekomen in Futaleufu zagen we meteen de ongelooflijke schoonheid van Chileens Patagonie. Een zee van groen midden in de bergen, hier en daar besneeuwde bergtoppen, woeste rivieren en knal blauwe meren. Daar gingen we 6 dagen in paardrijden. Wat een feest!!

Na twee dagen werden we opgehaald door onze gids Alec. Een robuuste oud rugbyspeler, geweldige kok en stevige drinker. Voor we echt op pad gingen verbleven we eerst nog twee dagen op een boerderij bij de Espolon rivier met de vriendelijkste mensen (onze Espolon opa en oma noemden ze zich). Voor de verjaardag van John hadden ze een grote Dulce de Leche taart (bah) gemaakt met een vuurwerkkaars en werden we de godganze dag volgepropt met het lekkerste eten. Helaas kon Jan daar nog niet echt van genieten, dankzij de oester. Toen de paarden uiteindelijk gezadeld waren en we op pad gingen, was het 1 groot avontuur. We moesten rotsklimmen, over boomstronken afdalen, door rivieren waden, langs afgronden rijden en dat alles ter paard (we hebben filmmateriaal als bewijs ;-). We verbleven bij echte Gaucho families in “The Middle of nowhere”. Deze mensen waren super hartelijk en we voelden ons enorm thuis. Wat heerlijk was na 7 uur op een paard. Jan werd door de goede zorgen van Malvina (kruiden dokter) eindelijk weer beter. Voor John stonden er de lekkerste huisgerookte ham, geweldige rode wijn en zelf gestookte likeuren klaar (ze houden wel van een drankje). Behalve de avontuurlijke ritten door een steeds veranderend landschap, werd er ook nog gevist (John ving een 3 kg wegende forel) en gehiked. We kunnen nog uren vertellen over deze geweldige ervaring, maar dat zullen we jullie niet aandoen. Alles bij elkaar kunnen we wel zeggen dat dit het hoogtepunt was van onze reis.

Na een warm afscheid van de Gaucho families en een emotioneel afscheid van Alec, gingen we over de Ruta 40 richting El Chalten (Argentijns Patagonie). Het verschil tussen Chileens en Argentijns Patagonie was direct duidelijk. Het Argentijnse deel is veel droger en ruiger, waar we even aan moesten wennen. El Chalten bleek een leuk klein dorpje te zijn aan de voet van berg “Fitz Roy”. We hadden een super gezellig hostel en konden hier op eigen houtje de meest waanzinnige hikes doen. Met als hoogte punten “Lago Torre” met windkracht 10 en schommelende ijsschotsen en een 2-daagse hike met een tentje aan de voet van “Los tres lagos” waar John nog een duik heeft genomen in een gletsjermeer. De zonsopkomst bij Fitz Roy was adembenemend. De berg lijkt in vuur en vlam te staan.

Als afsluiter van zuid Patagonie, hebben we vandaag de gletsjer Perito Moreno bezocht. Deze gletsjer groeit, ondanks de opwarming van de aarde, iedere dag nog 1 meter. We zagen verschillende grote ijsblokken naar beneden storten. Wat een natuurgeweld!!

Morgen vertrekken we richting Puerto Madryn (20 uur bussen), waar we hopelijk nog een orca kunnen spotten.

Dikke kussen

Juane y Juan